μεσημέρι..καθισμένη στο καναπέ με μια διάθεση κάπως μελαγχολική..
Ίσως ο καιρός ,ίσως οι σκέψεις..θα'θελα να χαθώ και πάλι μέσα στο παραμύθι μου μα αισθάνομαι ξαφνικά τόσο μεγάλη..τόσο δύσκαμπτη που δε νομίζω πως θα χωρέσω..Τα φτερά μου αδύναμα και το σώμα μου βαρύ..
άλλα ονειρεύτηκα και άλλα ζω...
Μες το δικό σου παραμύθι ξαναμπαίνω
να δω τη λάμψη και το φως
να νιώσω πως μπορώ ακόμα να πετάξω
να νιώσω πως ακόμα ζω..