οργισμένο είδωλο

Νιώθεις άυλος εκεί στην κορυφή,
ξεκομμένος και απόμακρος

Μόνος θαυμάζεις το είδωλό σου

Το περιδέραιο με τις κρύες γυαλισμένες πέτρες
γύρω απ το λαιμό σου
σκούριασε, κοντεύει να σε πνίξει και όλο σε τραβά
σε τραβά ανυπόφορα... έλεος πουθενά,

φωνάζεις, ουρλιάζεις να γίνεις άνθρωπος απλός
όχι τόσο ξένος στ αλήθεια

Μα οργισμένο είδωλο θα μείνεις, καταδικασμένος για πάντα
στη μοναξιά σου..