Υπήρχαν άραγε ποτέ Έλληνες που γνώριζαν τη διαδικασία της σκέψης; Ίσως πριν από χιλιάδες ή εκατοντάδες χρόνια. Ίσως και πριν από μερικές δεκαετίες…Τώρα πάντως το ελληνικό είδος, μπορεί και το ανθρώπινο γενικότερα, δεν εμπίπτει στην κατηγορία “σκέπτομαι άρα υπάρχω”. Κάποια συνταρακτική μετάλλαξη συνετελέσθη στο μεταξύ που εκδηλώνεται με διαδίκασίες βίαιης εγκεφαλικής ερήμωσης και παράλληλη επαναφορά της τετράποδης κίνησης. Βέβαια ο κίνδυνος πάντα υπήρχε – ο Montaigne μάλιστα το τόνιζε “…εξακολουθούμε να καθόμαστε στις ουρές μας”, δοθείσης ευκαιρίας…

Έτσι η παρακάτω ρήση του Αντισθένη επίκαιρη αλλά κι ανέφικτη. Καθώς δεν τίθεται ζήτημα να ξεχωρίσεις τους φαύλους από τους σπουδαίους αλλά κυρίως τίθεται το ερώτημα: υπάρχουν πια σπουδαίοι εν ζωή